Niesamowicie bezpośredni, prawie dosłowny dramat. Opowiada historię 15-letniej Alex, która posiada anormalny zestaw chromosomów, przez co jest hermafrodytą. Historię niezwykłą, dlatego by jej jeszcze bardziej nie "upiększać", sam film jest jakby trochę wyblakły, poprzez stonowaną muzykę i blade zdjęcia…

Lucia Puenzo pokazuje życie pewnej rodziny, które jest całkowicie podporządkowane córce i czekaniu na jej decyzję. Pokazuje życie rodziców (rewelacyjny Ricardo Darin), którzy nie za bardzo wiedzą jak odnaleźć się w tej dziwnej sytuacji, co robić by postępować właściwie, by nie zranić, by nie pozostawić piętna na całe życie. Patrzy także (a raczej w szczególności) na samą, zagubioną Alex (świetna Inés Efron), która chce żyć normalnie, bez strachu przed innymi ludźmi, ich spojrzeniami, cichymi rozmowami, niezrozumieniem, nieakceptacją. Mającą już dość kolejnych przeprowadzek, zmian szkół, czy ilości pigułek jakie musi ciągle przyjmować. Puenzo mówi także o niesamowicie trudnym wieku dojrzewania, wieku odnajdywania swojej seksualności, który w przypadku Alex jest jeszcze bardziej problematyczny i męczący...

"XXY" jest dobrym, choć nie rewelacyjnym filmem. Rażą w nim trochę zbyt teatralne dialogi oraz niektóre sceny, które są jakby pourywane, za krótkie, za mało powiązane z następnymi. Warto jednak obejrzeć ten obraz, chociażby dla jednej, wg mnie wstrząsającej sceny rozmowy ojca z synem, która trwa tylko kilkadziesiąt sekund, pojawia się w niej tylko kilka zdań, a jest tak niesamowicie przepełniona treścią, tak bardzo poruszająca, że aż trzeba zatrzymać na chwilę film, by ją dokładniej przemyśleć...

7/10