A może problem tkwi w samym "wyborze". To oczywiście teoretyczne rozważanie, ale... Wybór jest najczęściej narzucony z zewnątrz. Ciekawe, czy gdyby każdy z nas żył na bezludnej wyspie, chciałby w sobie cokolwiek zmieniać, czy po prostu by "BYŁ".

Nie bardzo rozumiem, że niby "bierz co dają" i nie narzekaj? Wybacz, ale kwestia pożądania seksualnego to rzecz, której nie da się narzucić. Co do bezludnej wyspy, to problem tożsamości płciowej z całą pewnością nie miał by sensu :-)

Nie, nie "bierz co dają", miałam na myśli raczej "jestem, jaki jestem". Zgadzam się jak najbardziej co do kwestii pożądania - na nic tu perswazje, leczenie "propaganda". A chyba często jest tak, że problem z tożsamością pojawia się w kontakcie z innymi, kiedy to każą określać się, wybierać - i to nie tylko w kwestii płci, generalnie w wielu sprawach - "w której szufladce jesteś"?. A może odpowiedź brzmi "w obu", a może "w żadnej"? A od urodzenia każdemu narzucane są jakieś łatki i szufladki. Tyle.

Ok, jasne, zgadzam się, "jesteś dziewczynką więc masz bawić się lalkami". Od dziecka jestesmy "formatowani" , a w późniejszym życiu zdarza się dramat bo człowiek nie pasuje do "wzorca". A jak tylko ktoś usiłuje pokazać, że nie wszyscy muszą do wzorca pasować, że na świecie jest miejsce też i dla "innych", to zaraz krzyk, że "propaganda", liberalizm, "cywilizacja śmierci", zboczeńcy itp. bzdety. Pozdrawiam.

Szkoda, że ludzie zamiast zająć się sobą, zawsze zajmują się chętniej narzucaniem wzorca innym. Wychowują się w przekonaniu, że trzeba się w niego wcisnąć i nawet jeśli u nich samych rodzi to frustracje, to nadal, albo tym silniej usiłują wywrzeć presję na innych, by się dopasowali. Mam wrażenie, że im bardziej sami się męczą, tym większą agresję budzi w nich, kiedy ktoś ma odwagę być po prostu sobą. Moim zdaniem tym, którzy sami z sobą czują się dobrze, odmienność innych ludzi w niczym nie przeszkadza.

"Zna pan eksperymenty ze szczurami, które poddawano elektrowstrząsom i oblewano zimną wodą, gdy zbliżały się do samic? Wszystkie stały się pedałami. Właśnie taka jest etiologia homoseksualizmu." :)
A tak na poważnie, to też ciężko to określić u ludzi, którzy nie są obojnakami. Na przykładzie tego chłopca - ojciec podejrzewał go o homoseksualizm. Ta postać jest tak samo niejednoznaczna jak Alex. Poza tym wydaje mi się, że dzieci w okresie pierwszych faz dojrzewania poznają swoje ciało i postrzegają doznania seksualne raczej jedynie przez pryzmat bodźca pobudzającego, później w młodości wiele dziewcząt na przykład ma problem z samookreśleniem i często upraszczają swoją seksualność, nazywając siebie biseksualistkami, więc nie jestem ogólnie zwolenniczką stwierdzenia, że orientacja jest kwestią pierwotną. Ponadto sądzę, że to musi być równie świadoma decyzja pod względem doboru psychicznego (bo fizyczność jest narzucona w przypadku nie cierpiących na hermafrodytyzm).

Z całą świadomością podarowali jej możliwość wyboru. Jej ojciec w samochodzie mówi do tego mężczyzny, który w młodości zażywał testosteron, że Alex była idealna jako dziecko i że pojawił się dylemat w kwestii operacji. Ojciec świadomie nie godzi się na nią, by pozwolić dziecku rozwijać na własną rękę swoją tożsamość. Natomiast matka w scenie, w której Alex wyrzuca tabletki, nie reaguje w sposób narzucający cokolwiek, tylko przytula ją. Kolejnym dowodem na ich w pełni świadomą decyzję, która rzutować miała na to, by Alex sam/a dokonała wyboru, jest już sam fakt, że wyjechali z Argentyny. Matka motywuje to chęcią stronienia od ludzi, którzy "dają rady" w kwestii, o której nie mają pojęcia, jako rodzice dzieci o (pozornie) jednoznacznej orientacji.

Faktycznie, słowa "nieświadomie" użyłem nieco na wyrost, ale jesli dobrze pamiętam, to wciąż nie mogli dojść do porozumienia w kwestii operacji i dlatego wciąż z decyzją. W tym celu zaproszony został przecież znajomy lekarz, a ponieważ ich wahanie trwało już dosyć długo, postanowili pozostawić tę decyzję Alex.

Racja. Tak swoją drogą razi mnie trochę to przedstawienie lekarzy jako nieetycznych naukowców z koniecznością leczenia "anomalii". Gdyby nie to (i przedstawienie przedwcześnie rozwiniętego życia seksualnego u tych wszystkich dzieci (Alex - 15 lat, kuzynka - zdecydowanie mniej, do tego kazirodztwo -[sic!]) ), to byłby to dla mnie dramat prawie tak piękny jak Człowiek słoń.

Czytałam kiedyś wypowiedź lekarza, który właśnie przeprowadza takie operacje u niemowląt ( w sumie 37, wszystkie na płeć żeńską). Twierdził, że są udane. Podobno dwie osoby prowadzą satysfakcjonujące życie seksualne. 2/ 37 - pogratulować dobrego samopoczucia.

Możesz podesłać ten artykuł(?) ?
Jest jakiś powód, dla którego to akurat płeć żeńska?
Co jest przyczyną nieudanego życia seksualnego? Pogłębiająca się niejednoznaczność psychicznej orientacji czy jakieś komplikacje fizyczne po operacji?

nie pamiętam gdzie to było