film o poszukiwaniu własnej tożsamości, o niepewności siebie oraz o pierwszych uczuciach, które pozwalają dojrzewać i otwierać się na innych. Abstrahuję od prawdy psychologicznej filmu i pytań w stylu: czy możliwe żeby rodzice przez 15 lat nie podjęli decyzji co do płci swego dziecka? albo: czy możliwe żeby hermafrodyta w wieku 15 lat czuł się tak komfortowo jak bohaterka filmu? /Bo mimo kilku trudnych chwil ma życie arycyspokojne./
Interesuje mnie natomiast problem tożsamości płciowej oraz tego pęknięcia, które dotyka wielu młodych ludzi, którzy pytają sami siebie: kim jestem? dlaczego czuję jak czuję? dlaczego wolę mężczyzn od kobiet /czy vice versa/?
Wychodzi na to, że płeć staje się jednocześnie wykluczeniem wszystkiego innego, przestrzenią samotności, która będzie ścigać człowieka całe życie. Stąd małżeństwa, związki, poszukiwania erotyczno-uczuciowe, które mają zapewnić pustkę i upewnić nas, co do nas samych. Zresztą dziś wiele się mówi na ten temat, pewnie dobrze, że tak jest...
Może jeszcze dodam, że w podobne nuty uderzył kiedyś świetny film Neila Jordana "Gra pozorów". Choć tam temat tożsamości był w tle, a tutaj stanowi podstawę. Zrozumiałe, że znajdzie się cała rzesza uważających film za kiepski, zboczony etc. Ciasnota poglądów wynikających z religii i tradycji zrobi swoje. A szkoda! To tylko uświadamia, że gdyby Alex żyła u nas, nie miałaby lekkiego życia.

Wywiad z reżyserką:
http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=42978