XXY to obok 4 MIESIĄCE. 3 TYGODNIE I 2 DNI, ONCE, ŁADUNEK 200, CONTROL, DO CIEBIE. CZLOWIEKU, SIEROCINIEC i [REC] fabularny film, który został zrealizowany poza USA w 2007 roku.

Kini (nazwijmy to tak) "nieamerykańskie" tak jak i Fabryka Snów cierpi na zauważalny artystyczny kryzys. W Hollywood od kilku lat coraz częściej kręci się dzieła coraz to mniej odkrywcze. A (choćby) Europa albo ściga się z czystko komercyjnym kinem hollywoodzkim, albo też niechybnie zapada się w kręgu przekombinowanych ambitnych produkcji, których jedynymi wyznawcami staja się albo wyobcowani krytycy albo bardzo wąska grupa kinomaniaków.

Bardzo trudno jest dziś zrobić "artystyczny film" (co kolwiek takowe pojęcie ma znaczyć), który trafi do szerszego grona widzów. Wszak ambitny Pedro Almodovar nie będzie robić filmów wiecznie...

Jednak XXY to właśnie jeden z nielicznych ciekawych artystycznych filmów, który (mimo kontrowersyjnego tematu) ma szansę na podbicie serc szerszego grona widzów.
Debiutanckie dzieło Lucii Puenzo to wartościowy dramat psychologiczny, który proszua problem tożsamości osobowej i tożsamości płci.
Poprzez historie 15-letnej Alex, która/y jest hermafrodytą reżyserka przybliża nam nie tylko problemetykę psychinczego dojrzewania nastolatków, ale też zapytuje o sens Naszego człowieczeństwa.

XXY to film subtelny, pozbawiony sensacyjnych elementów czy do bólu nawinych scen. Reżyserka filmu opowiada sie tu za mozliwoscia niedokonywania jednoznacznego wyboru (w wypadku Alex) co wiaze sie nie tylko z nasza ludzka godnoscia, ale i wolnoscia.

Znajdziemy w tym filmie kilka niby banalnych, ale dajacych wiele do myślenia scen. Rewelacja obrazu jest Ines EFron, która wydaja się być wręcz stworzona do roli Alex. Świetny jest też Ricardo DArin w roli ojca głównego bohatera filmu. Również młody Martin Piroyansky sprawdza się dobrze.

XXY to film świetnie pomyślany i koncertowo zagrany.
W filmie L. Puenzo odnajdziemy dramat rodzinny, dramat egzystencjalny oraz moralitet. Wszystkie te elementy zostaly wywazone w niemal idealnych proporcjach.
Nie jest to kino łatwe czy oczywiste- ale warto się z tym filmem zmierzyć, gdyż przekaz dzieła Puenzo wydaje sie meic charakter nader uniwersalny.